Görev yaptığı Bingöl’de doğan, Bursa Uludağ Üniversitesi’nde sınıf öğretmenliği kısmını bitirdikten sonra Bingöl Üniversitesi’nde vücut eğitimi ve spor alanında yüksek lisans yapan Köçer, mesleğe başladığı 2007 yılından beri köy okullarında öğretmenlik yapıyor. Öğrencilerinin gelecekte yeterli yerlere gelmesi için çabalayan Köçer, bunun için çocukların yeterli bir ortamda eğitim öğretim görmeleri gerektiğini söylüyor. Bu niyetten hareket eden ve görev yaptığı okulu uygun bir eğitim öğretim ortamına dönüştürmek isteyen Erhan öğretmen işe okulun bahçesinden başladı. Evvel dikenli yabani otlarla dolu okul bahçesini temizleyip oyun alanına dönüştürdü. Sonra sıra okulun içine geldi, sınıfların eskimiş duvarlarını ve sıralarını boyadı. Sınıflar minderler, renkli balonlar ve ışıltılı gezegenlerle donatıldı. Ayrıyeten çocuklara özel okuma ve aktiflik alanları oluşturuldu. Köçer, vazife yaptığı Çukurca Yeni Yerleşim İlkokulu’nda 6’ncı yılını tamamlamak üzere olduğunu dile getirerek okulunda yaptığı çalışmaları şöyle anlattı:
BİR SINIF ÖĞRETMENİ KADARDIR
“Babam devlet memuruydu ve benim ilkokul, orta okul ve liseyi tamamladığım Aydın’da okullarda hizmetli olarak çalışıyordu. Ben de küçükken okuldan sonra babama yardıma giderdim. O, sınıfları temizlerken ben de yanında olurdum. Temizlenen sınıflardan olumlu ya da olumsuz bir güç alırdım. Birtakım sınıflar içinde öğrenci yokken bile sevinç dolu hissettirirken birtakımı hüzün verirdi. Bu yüzden kendi sınıfımı nasıl sevgi ve memnunluk dolu bir yere dönüştürebileceğimi erken yaşlarda öğrendim. Zira bir sınıf ya da okul, öğretmeni kadardır. Bu yüzden de okulumu sıcak bir yuvaya dönüştürmek için elimden geleni yaptım.
BRANŞIM ‘KÖY ÖĞRETMENLİĞİ’
İlk vazife yerim olan Siirt’te 6 yıl çalıştıktan sonra Bingöl’e geldim. Şu an bulunduğum okulda da 6’ncı yılıma giriyorum. Lisansımı sınıf öğretmenliği kısmında, yüksek lisansımı da vücut eğitimi alanında yaptım fakat soranlara branşımın ‘köy öğretmenliği’ olduğunu söylüyorum. Kırsalı ve köyü sahiplendiğim için yıllardır buradaki çocukların eğitimi ismine farklı çalışmalar yapmayı sürdürüyorum. Köydeyim diye kendimi toplumsal hayattan soyutlamıyorum. Her yıl ulusal ve memleketler arası birçok eğitime katılıyor, eğitimdeki farklı çalışmaları araştırıyorum. Köyde bir öğretmen neler yapabilir, öğrencilerini okul duvarlarının ve hatta köyün dışına nasıl taşıyabilir sorularının peşinden gidiyorum.
BAŞARININ BİRİNCİ ADIMI HAYAL ETMEK
Her muvaffakiyetin birinci adımı hayal etmektir. Bu yüzden köydeki çocukların evvel hayal etmelerini sağlıyorum. Okulumuza ‘Yuvam Çukurca’ diyoruz. Zira beşerler konutlarında kendilerini mutlu hissederler. Bu yüzden okulu da çocukların seveceği bir yuvaya dönüştürmek istedim. Okuldaki öğrenciler zil çalınca çabucak konuta koşmak istemiyor. Hatta bazen onları zorla meskene gönderiyoruz.”
‘BÖCEK OTELİ’ BİLE YAPTIK
Okulda 3 öğretmen var. Bir öğretmen anasınıfına, Köçer, 1 ve 2’nci sınıflara, öbür öğretmen de 3 ve 4’üncü sınıflara bakıyor. Kendi sınıfında 13 öğrencinin bulunduğunu belirten Köçer, şöyle devam etti:
“Okulumuz kent merkezine 6 kilometre uzaklıkta lakin okuldaki çocukların hepsi köyde yaşıyor. Başka yandan okulumuz tabiatın kalbinde. Öğrencilerin uzakları keşfetmeye açık olması için evvel yakınını bilmesi lazım. Bu nedenle onlarla okuldaki derslerin dışında orman yürüyüşü yapıyor ve doğayı tanımalarını sağlıyorum. Geçtiğimiz günlerde okulumuzun bahçesine bir ‘böcek oteli’ yaptık. Böcekle bile empati kurabilen çocuklar ileride başka beşerlerle da çok rahatlıkla empati kurabilir.
BU OKULDA GEZEGENLERE DOKUNMAK MÜMKÜN
Diğer yandan gezegenleri derste anlatıyorum fakat ne güneşi yakından görebiliyoruz ne de öteki gezegenleri ziyaret edebiliyoruz. Bu nedenle gezegenleri üç boyutlu modelleyerek ve ışıklandırarak sınıfın duvarlarına yerleştirdim. Böylelikle uzay, çocuklar için daha somut bir yere dönüştü. Gezegenlere dokunabiliyor ve yakından inceleyebiliyorlar.
GELENEKSEL SINIF MODELİMİZ YOK
Yaz devrinde okul bahçesinde çıkan dikenli otları temizliyorum. Akabinde okullar açılınca çocukların isteği ve gereksinimleri doğrultusunda sınıf düzenlemesini yapıyorum. Kış devrinde de sobamız için odun topluyoruz ve güne çoklukla sıcak çorbayla başlıyoruz. Harfleri etkinliklerle öğreniyorlar. Örneğin ‘e’ harfi gününde sınıfta hamurlarla ekmek yaptık. Kalıcı öğrenmenin gerçekleşmesi için çocukların yaparak ve yaşayarak öğrenmelerini sağlıyorum. Sınıftaki sıra nizamımız de çocukların birbirinin ensesini değil yüzünü görebileceği formda. Bu sayede öğrenciler, bağlantıya hem daha açık oluyorlar hem de akran öğrenmesi gerçekleşiyor. Yani klâsik bir sınıf modelimiz yok. Daima dönüşüyor ve gelişiyoruz.”