Bu mevsimde güneş hâlâ parlayıp içimizi ısıtıyor Mersin’de. Danyal Peygamber’den Aziz Pavlus’a, Şahmeran’dan Antik Roma Yolu’na 9 bin yıllık bir tarihi var. Kenti gezdikçe Antalya kadar tarihi ve doğal hoşluk barındırdığını gördüm. Akdeniz ve Toroslar’ın cömertçe sunduğu hoşluklara sahip bir kent neden gereğince keşfedilmiyor aklım almıyor. Klişe tabirle Mersin hakikaten de Akdeniz’in zımnî kalmış hoşu. Sanırım bunun en büyük sebeplerinden biri havaalanının olmaması. Adana’ya uç, oradan Mersin’e ulaşım sağla…
Biraz zahmetli ancak yakında Mersin’e havaalanı kurulacak. Adana’ya iner inmez o denli bir yağmur bastırıyor ki Mersin’in tek termal otelinde konaklıyor olmama ayrıyeten seviniyorum. Yemyeşil köylerin ortasından geçerek evvel Mersin’e akabinde BN Hotel Thermal&Wellness’a. İçmeler’de, portakaldan nara, limondan greyfurta yüzlerce meyve ağacı var 450 dönüm bahçesinde. Rehberim, oteldeki termal suyun burada evvelce beri yumurtalı su olarak bilindiğini, tesis kurulmadan evvel de bayanların bu kaynaktan su alıp saçlarını yıkadıklarını söylüyor. Şifalı yumurtalı su, dünya suyuna dönüşme gayretinde. Mersin’in turizmde canlanması için hoş bir adım olmuş. 35 farklı termal havuz var otelde. Bebeklere hizmet veren Baby SPA’sı bile var. 41 derece sıcaklığındaki açık termal havuzda kışın yüzmek olağanüstü. Açık havuzdaki su, doğal kaynağından rastgele bir karışıma uğramadan geliyor. Bize kâfi ki doğallık olsun. Ağır tuzlu, bol mineralli içme küründen bile içtim her gün.
Ulu Cami
Mersin tam bir gastronomi coğrafyası. Çukurova’nın bereketli toprakları üzerinde ne yetişse lezzetli oluyor. Biz de otelin bahçesinde hasada katılıp kolundan portakal topluyoruz. Hatta ben bir orta traktör bile kullanıyorum. Sonuçta çok da farklı olmayan Antalya’danım. Fikret Şef’le “Mersin portakalı mı Antalya portakalı mı” diye bir münakaşaya giriyoruz. Portakal kavgamız hasat sonrası mis üzere kokan bahçede yaptığımız barbeküyle tatlıya bağlanıyor. Sonraki gün, daha evvel gitmediğim Tarsus’u geziyoruz. Kente girer girmez gördüğümüz birinci tarihi yapı Kleopatra Kapısı. Her iki tarafındaki palmiyelerin süslediği kapının süper bir manzarası var. Sonra eski Tarsus konutlarının ortasında dolaşıyoruz. Yenilenen taş meskenler sokaklara farklı bir hoşluk katmış. Tarihi sokaklarda dolaşırken küçük bir fırın görüyoruz. Fırıncının teklifiyle Tarsus gevreğinden alıyoruz. İnanılmaz lezzetli.
Tarsus, Hıristiyanlar için bir hac yeri. Tarsuslu Saul olarak bilinen Aziz Pavlus burada doğmuş. Eski konutların ortasından St. Paul’un yaşadığı konut olduğu düşünülen binanın avlusundaki St. Paul Kuyusu’na çıkıyoruz. Akabinde da kemerli ana girişiyle mimarisine hayran kaldığım St. Paul Kilisesi’ni görüyoruz. Kilise, UNESCO Dünya Mirası Süreksiz Listesi’nde. Türkiye’deki tek peygamber kabrinin olduğu Makam-ı Danyal Mescidi, manevi hislerimizin yükseldiği bir yer oluyor. Zihin, ruh ve vücudumuzu birleştirip yalnızca türbeye odaklanarak tek bir dilek tutmamız söylendi. Tek dileğimiz bir mucizeyle gerçekleşirmiş ve fakat o vakit yeni bir dilek hakkımız olurmuş. O denli odaklanıyorum ki tahminen yakında yeni dileğim için yine Tarsus yolu görünür bana.
Tarsus Ulu Mescidi de tekrar kentin en hoş yapılarından biri. Kesme taştan yapılmış bir Türk-İslam sanatı yapıtı. Şahane mermer süslemeleri var. Gezmekten gereğince yorulunca Kırkkaşık Bedesteni’nde bir mola veriyoruz. İçinde rengârenk seramik, ahşap, gümüş, deri ve dokuma dükkânları var. Bedestendeki en tatlı dükkânlardan Tarsusi Serpil Kafe’de oturup yedi çeşit baharatla yapılan kaynarından içiyoruz. Bu bir doğum kutlama içeceği ve Antalya’da benzerine ‘bahar’ diyoruz. Tarsus’ta gezilecek daha çok yer var. Dünyada ‘Yedi Uyurlar’ inanışının Anadolu’daki en değerli merkezi olan Eshabı Kehf Mağarası ve Roma periyodunda mezarlık olarak kullanılan, bir mesire olan Tarsus Şelalesi kentin biraz dışına çıkınca göreceğiniz hoşluklardan.
Sıcak humus ve meşhur lahmacunu tadın
Tarsus’ta lahmacun çok meşhur. Yeni Ada Restoran’da Tarsus’a has fındık lahmacun ve humus yedik. Humus sıcak servis ediliyor. Ülkemizin doğusuna gitgide humusun lezzeti artıyor bence. Bu da çok lezzetliydi. Şalgam suyu da sofranın olmazlarından.
Finalde Mersin’in en meşhur tatlısı cezerye vardı. Havuçla yapılan güç dolu bir lezzet. Fıstıklısını çok seviyorum. Kışın eli kulağında, hepimize güç lazım. Valizimize doldurduğumuz cezeryelerle veda ediyoruz bu hoş kente.