Ahmet Ümit: Nobel’i bana vermezler

Haber Küresel ekranlarında yayınlanan Buket Aydın ile Yüz Yüze programının bu haftaki konuğu, yeni kitabı Bir Aşk Masalı ile kitapseverlerle buluşan şair ve müellif Ahmet Ümit oldu. Canlı yayında kıymetli açıklamalarda bulunan Ümit, “Nobel hayalim yok, aslında bana vermezler” dedi.

Haber Küresel ekranlarında yayınlanan Buket Aydın ile Yüz Yüze programının bu haftaki konuğu şair ve müellif Ahmet Ümit oldu.

Programdan öne çıkan açıklamalar özetle şöyle:

Geçmişte yapıp pişman olduğum çok şey var. Artık olsa asla hengame etmem, insanları farklı görüşlerde oldukları için ötekileştirmem. Bugün olsa Sabah gazetesinde röportaj vermem.

Muhtemelen artık bir Türk müellife Nobel Edebiyat Ödülü’nü vermezler. Esasen istemiyorum. Orta Doğulu olanlar, bir otoriteye karşı direnebiliriz fakat sanat konusunda bize çok farklı bakıyorlar. Avrupa’nın bize bakışı, dürüst değil. Türkiye’yi göçmenler konusunda bir baraj ülke olarak görmek istiyorlar. Bizim olduğumuz yerde kalmamızı isteyen bir Avrupa var. Benim ismimin Ahmet olması bile sorun. Avrupa’da İslamofobi çok fazla. Entrika yazdıkça daha sakin bir adam oldum. Dedektif olmak istemem. Birçok şey anlatıyorum, neden dedektif olayım?

TÜRK EDEBİYATININ EN DUAYEN İSMİ YAŞAR KEMAL’DİR

Türk edebiyatının en duayen ismi Yaşar Kemal’dir. Nazım Hikmet, çok değerli bir şahsiyettir. Halide Edip Adıvar, bayan müellifler ortasında kişiliğine de hayranlık duyduğum değerli bir isimdir. Adalet Ağaoğlu, Sevgi Soysal, Tezer Özlü çok öncü insanlardır. Bayanlar, geri planda tutulur fakat kayayı patlayan incir üzere geliyorlar. Halide Edip’in hayatı Türkiye’deki bayanların örnek alması gereken bir bayandır.

Hercul Pairot ya da Sherlock Holmes ile bizim bir alakamız yok. Komiser Nevzat bizden biri. Başkomiser Nevzat bir üstün kahraman değil. Benim okurlarımın birden fazla, “Bu kitapta Nevzat var mı?” derler.

BEHZAT Ç İLE BAŞKOMSER NEVZAT ÇOK FARKLI

Behzat Ç ile Nevzat çok farklı. Nevzat, İstanbullu. İstanbul olmadan Nevzat düşünülemez. Behzat Ç. ise Ankaralı. İkisi çok farklı. Bunları karşılaştırmak üzere olur. Karakterleri yazarken onlarla özdeşleşmeniz gerekiyor, bu da bazen acı verici olabiliyor.

Cinayet, cinnet ve öfke haliyle olabilir. İkincisi ise son derece planlı ve çıkarı için oluyor. Bazen de tesadüf sonucu oluyor. Ben asla cinayet işlemem diye bir şey yok. O yüzden her vakit sakin olmak lazım. Türkiye bir cinnet toplumu. Zira insani pahalar ortadan kalktı, yerine, “nasıl olursa olsun ayakta kal” ideolojisi geldi. İstanbul, yırtıcı bir ormana dönüştü ve içinde en fecî hayvan olan insan dolaşıyor.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir